The Pattern of Architecture Design for Conservation of Cultural Landscape in Chiang Rai City

เกริก กิตติคุณ, สันติชาติ ชัยภมรฤทธิ์

Abstract


Architectural heritage is considered a priceless ancestral wisdom that reflects the
lifestyle and well-being of people in the past to the present which defines the major
characteristics of the area. The architecture and environment of the community can
be reflected by the beliefs and social change. From the history of the city of Chiang Rai,
the housing plan of the serpent Mangrai lowlands along the Kok River within the old
city walls, and have dubbed this era, which means that Rai. The City of King MangRai.
Vernacular architecture appears from settlement of the people of various ethnic groups
with architecture influenced by evangelical missionaries from western. This Include
changes from city development (Urbanization), the architecture invaluable, especially
residential buildings, were demolished to create new trend structures. The research of
study and explore various forms of vernacular architecture in the city by creating a
model of contemporary architecture as a model for Conservation of cultural landscape
and finding ways to preserve the architecture and environment of the communities in
the Chiang Rai municipal and to encourage local agencies responsible for the construction
and formulate local ordinance regulations to conserve the architectural heritage
and create community environment that is appropriate for the context of the city of
Chiang Rai.


Keywords


The Pattern of Architecture Design, Conservation of Cultural Landscape, Chiang Rai

Full Text:

PDF

References


กฤช เพิ่มทันจิตร.(2536). ทฤษฎีและแนวความ

คิดเกี่ยวกับกระบวนการเกิดเมือง.

กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ครีเอทีฟ พลับลิงชิ่ง.

กฎกระทรวงฉบับที่ 124 พ.ศ. 2550.

(2550). ผังเมืองรวมเชียงราย.

กรุงเทพฯ : กรมโยธาธิการและ

ผังเมือง กระทรวงมหาดไทย.

เกรียงไกร เกิดศิริ. (2551). ชุมชนกับภูมิทัศน์

วัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์อุษา

คเนย์.ต้นข้าว ปาณินท์(2553). คนและ

ความคิดทางสถาปัตยกรรม.กรุงเทพฯ :

สำนักพิมพ์สมมติ.

บุญช่วย ศรีสวัสดิ์.(2547).30 ชาติในเชียงราย.

กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ศยาม.

วิวัฒน์ เตมียพันธ์.(2540).การอนุรักษ์

สถาปัตยกรรมและชุมชน :

เอกสารประกอบการสัมมนาทางวิชาการ

เนื่องในวาระครบร สถาปนา 80 ปี

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภาควิชาสถาปัตยกรรมศาสตร์

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2525). โบราณคดีไทยใน

ทศวรรษที่ผ่านมา. กรุงเทพฯ : เมือง

โบราณ. สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัย

เชียงใหม่. (2529).

อนุสรณ์การสมโภชเมืองเชียงราย 725 ปี.

เชียงใหม่ : โรงพิมพ์เชียงใหม่สหนวกิจ.

สันติชาติ ชัยภมรฤทธิ์. (2553). การพัฒนาถนน

ธนาลัย ให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเชิง

วัฒนธรรมในเมืองเชียงราย.คณะ

สถาปัตยกรรม มหาวิทยาลัย

เชียงใหม่.

สุเมธ ชุมสาย ณ อยุธยา และ บริษัท SJA3D.

(2545). โครงการฟื้นฟูเอกลักษณ์

สถาปัตยกรรมพื้นถิ่นล้านนาจังหวัด

เชียงราย.รายงานฉบับสมบูรณ์ เสนอต่อ

เทศบาลนครเชียงราย.

อรศิริ ปาณินท์. (2543). ปัญญาสร้างสรรค์

ในเรือนพื้นถิ่นอุษาคเนย์. คณะสถาปัตย

กรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อนุวิทย์ เจริญศุภกุล และวิวัฒน์ เตมียพันธ์.

(2521). เรือนล้านนาไทยและประเพณี

การปลูกเรือน. กรุงเทพฯ :โรงพิมพ์อักษร

สัมพันธ์.

Gordon Cullen. (1961). The Concise

townscape. New York : Van

Nostrand Reinhokd.Haber,

W. (1995). Concept Origin and

Meaning of Landscape. New York

: UNESCO.

Kevin Lynch. (1977). The image of the

city. Cambridge : The MIT Press.

Williams, S.H. (1954). Urban

Aesthetics. Town Planning Review

: 95 – 113.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.


Copyright (c) 2015 วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม The Journal of Industrial Technology

Faculty of Industrial Technology Suan Sunandha Rajabhat University 1 U-tongnok Dusit Bangkok 10300  Tel. 66 2160 1438#22  E-mail. fit@ssru.ac.th